Afgelopen maandag was ik jarig. Ik ben 22 jaar geworden en traditiegetrouw vierde ik ook dit jaar weer een feest op de dichtstbijzijnde zaterdag. Als ik de mensen mag geloven, geven ik en mijn zus altijd goede feestjes. Zo ook dit jaar. Naast gepassioneerde gesprekken met dierbare vrienden die je wat minder spreekt en het geouwehoer van de mensen in je directe omgeving, is een verjaardagsfeest ook prima geschikt voor het ontvangen van fraaie cadeaus. Dit jaar kreeg ik een ring van mijn vriendin, een horloge van mijn zus en twee PS4 games van mijn vriendengroep. Eén van die spellen was Tearaway Unfolded. Dat spel zette me aan het denken.
Tearaway speelt zich af in het decor van een magische papieren wereld. Een gaaf concept. Er zijn legio mogelijkheden om een papieren wereld interessant te maken. In ieder geval genoeg om fantasierijke jongens als ik te intrigeren. Het is mooi en ik adoreer de moeite en het denkwerk dat gaat zitten in het maken van zoiets onrealistisch. Petje af. Ik kan alleen niet beweren dat dit concept nieuw is zoals het wel in de markt wordt gezet. In mijn ogen zal er altijd maar één papieren wereld zijn waar ik mij helemaal in thuis voelde. Die wereld, is de wereld van Pokémonkaarten.
Ik heb bakken vol Pokémonkaartverhalen. De ontmaagding. Mijn eerste pakje Pokémonkaarten waarbij mijn zus bij het openen van dat pakje kaarten mijn vertrouwen in de mens voor altijd schond. Dat is een raar verhaal trouwens. Mijn eerste sterretje die ik nog geen uur na het openen alweer kwijt was. Ook een raar verhaal. Mijn zus die een jongen bijna in elkaar sloeg om een ruil voor mij ongedaan te maken. Hartverwarmend verhaal. Ga zo maar door. Als ik met een vriend mijn epische verzameling doorblader, kan ik bijna van elke kaart zeggen van wie ik de kaart waar en hoe kreeg. Om die reden kan ik het niet voor mezelf vergoeilijken als ik wel een Pokéblog heb waar ik trots op ben maar niet praat over één van mijn grootste kinderpassies: Pokémonkaarten. Dus dat ga ik wel doen.
PREVIEW DE PAUZE
Omdat ik maar niet kon kiezen welke van mijn persoonlijke verhalen ik het liefst wilde vertellen, besloot ik om het anders aan te pakken. Ik besloot om nog één keer mijn kinderbril af te stoffen en me terug te wanen in de tijd dat Pokémonkaarten over het schoolplein heersten. In de tijd dat de bezitter van een Charizard-kaart aan het top van de voedselketen stond. Dat bewaar ik echter voor de volgende keer. Zaterdag haal ik mijn kinderbril uit de doos en neem ik je mee naar het favoriete kwartiertje van elk kind: De Pauze.
Om alvast in de sfeer te komen en om de context te schetsen van die tijd, heb je hier een wonderlijk artikel gepubliceerd op 11 februari 2000 in De Gelderlander.
Pokémon ruilen en roven op schoolplein
DEN HAAG – De uitgever kan de vraag niet aan, speelgoedwinkeliers spreken van enorme schaarste en in Den Haag werd woensdagmiddag een achtjarig jongetje met geweld van zijn pokémonkaarten beroofd. En de pokémonrage is nog niet eens op zijn hoogtepunt. Pas over twee weken komen de eerste Nederlandstalige kaarten.
Speelgoedbazar De Kwappenberg in Den Haag zit met smart te wachten op een nieuwe zending kaarten. Ze zijn waanzinnig schaars, zegt een woordvoerder van de winkel. Concurrent Speelboom in dezelfde stad haalde ze gisteren zelf bij distributeur 999 Games in Weesp, waar ongeveer vijf miljoen kaarten waren afgeleverd, de eerste levering van dit jaar.
De pokémonrage ontstond in 1996 in Japan met een tv-serie geënt op de gewelddadige mangafilms. Daarna volgden computerspelletjes en het kaartspel. De kaartspelers, in de leeftijd van zes tot veertien, kruipen in de huid van trainers die op jacht gaan naar pocket monsters, de zogenoemde pokémons.In oktober werden de eerste – Engelstalige – kaarten in Nederland geïntroduceerd, en sindsdien is het hek van de dam. Telkens als we leveren, zijn de winkels in drie, vier dagen door hun voorraad heen, zegt directeur M. Bruinsma van 999 Games.
Inmiddels zijn in Nederland ongeveer tien miljoen kaarten in omloop. Op 24 februari komt de eerste Nederlandstalige editie van de pokémonkaarten op de markt, in een oplage van enkele tientallen miljoenen.
Bruinsma: Nu hebben de kinderen de kaarten voor de heb, omdat ze de spelaanwijzingen niet kunnen lezen, straks gaan ze het spelen. Dan gaan ze ook sparen en ruilen.
Bruinsma verwacht niet dat het sparen en ruilen problemen zal opleveren, zoals woensdagmiddag, toen in Den Haag een achtjarig jongetje werd beroofd van zijn pokémonkaarten. Twee oudere jongens sloegen het ventje van zijn fiets en gingen er vervolgens met de kaarten vandoor. De kaarten hadden een waarde van ongeveer 85 gulden.
Bruinsma vreest ook niet voor excessen als er later zeldzame kaarten worden uitgegeven, die veel geld waard zijn. Maar op de Haagsche schoolvereniging heeft het eerste incident zich al voorgedaan. Daar moest de leiding optreden bij een ruzie over een mislukte ruil. Bij basisschool De Baanbreker speelt het een beetje. We worden er nog niet gek van, zoals destijds met de flippo’s, zegt een woordvoerster. Die hebben we op een gegeven moment verboden.